De eerste indrukken

Waar moet ik beginnen? Er is zoveel te vertellen!

We hadden een relaxte reis en werden opgehaald door Willianne, de Nederlandse verpleegkundige die werkt voor Christ’s hope. Tot dinsdag logeren we bij haar en haar man Elijah die ook voor Christ’s hope werkt en hier in Kisumu is geboren. Ze hebben een zoontje van anderhalf jaar, Efraim.

De rit van het vliegveld naar ons verblijf was al een hele belevenis. Wat je hier allemaal tegenkomt op straat is niet te beschrijven. Ik doe een poging: auto’s ’brommers. fietsers, tuktuks, voetgangers waarvan de vrouwen soms met zware vrachten op hun hoofd lopen, koeien, kippen, geiten en dat alles door elkaar heen.

Je wordt plotseling afgesneden door een brommer of de weg wordt ineens  geblokkeerd door een kudde koeien. Aan één kant van de weg zien we de sloppenwijken met allemaal kleine winkeltjes langs de rand. Het is een drukte  van jewelste! En dan de weg zelf. In de stad zijn verharde wegen maar als je wat verder van het centrum komt, houdt dat op en worden het zandwegen met steeds grotere hobbels en diepe kuilen naarmate we meer bergopwaarts rijden. Het lijkt wel of we in een centrifuge zitten die niet goed geladen is.

Corry voor het gastenhuisje  in Kisumu waar wij dit weekend verblijven.

Willianne woont op een compount met 14 woningen. De poort wordt netjes voor ons opengedaan door een guard, die daar de hele dag bij zit. Er is een klein huisje (voor de meid) wat  nu als gastenverblijf gebruikt wordt met een eigen wc en douche. Het is erg gezellig bij dit gastvrije gezin.

Op zaterdag zijn we door Elijah naar het Nyahara carepoint gebracht. Dit carepoint ligt noch hoger op de berg en het is weer een gehobbel van jewelste. Op de carepoint worden we gastvrij ontvangen en we mogen kijken bij een lifeskill les van caregiver Chris. Hij legt de kinderen uit hoe je op een goeie manier een conflict op kunt lossen. Het groepje kinderen is vandaag maar klein omdat op sommige scholen kinderen die eind oktober examens moeten doen op zaterdag extra lessen hebben.

Caregiver geeft les  in Carepoint Nyahera

Tussen de middag krijgen de kinderen een voedzame warme maaltijd van linzenpap met droge pannenkoeken. Wij krijgen ook een bord vol en het smaakt niet verkeerd en vult goed. Albert maakt een praatje met een andere caregiver en met een aantal oudere kinderen. De jonge kinderen zijn  erg verlegen en gaan liever voetballen.

Tijdens de les.

In het begin waren ze erg verlegen en aftastend en later na een gesprekje kwamen ze al wat losser.

The Kingfisher ( Afrikaanse ijsvogel ) bij het Victoriameer

Bijschrift toevoegen

’s Avonds hebben we aan het Victoriameer vis gegeten bij de ondergaande zon. De ijsvogels vlogen daar rond met een vis in hun bek. Heel mooi! De nijlpaarden hebben zich nog niet laten zien..

Zondagmorgen na een rustig ontbijt naar de kerk. Voor Afrika een wat traditionele gemeente maar voor ons best wel herkenbaar. Een verschil is dat de dienst hier door meerdere gemeenteleden wordt geleid. Vandaag werd er gevraagd of de weduwen een paar liederen wilden zingen. Op andere zondagen weer andere groepen, bijvoorbeeld de jonge moeders. Heel mooi! Ze zingen hier de Hyms wat bij ons Johannes de Heer liederen zijn. Herkenbare melodieën. Elijah mocht preken vandaag en het ging over de vruchten van de Geest uit Gal. 5 en Col. 3. Na de dienst begroeten alle gemeenteleden elkaar zoals wij dat op Nieuwjaarsdag in de Sionskerk doen, gewoon beginnen en achter in de rij aansluiten. Ons werd ook gevraagd onze naam in het gastenboek te zetten en we kregen zoete Keniaanse  thee met melk en een mandazi  ( een soort driehoekige oliebol ; ) Lekker!

Elijah’s moeder heeft ons uitgenodigd voor een warme lunch. Ontzettend leuk om in een klein echt Keniaans boerderijtje te gast te zijn. We hebben respect voor deze weduwvrouw die op zo’n primitieve manier ( op gloeiend  houtskool ) voor ons heerlijke kip met rijst en pannenkoeken heeft klaargemaakt. Ze spreekt gelukkig goed Engels zodat we wel kunnen communiceren. Zo bijzonder om het echte Keniaanse leven van dichtbij mee te maken. We voelen ons heel bevoorrecht!

Achter de boerderij met rechts de keuken waar ze op houtskolen kookt. Op de voorgrond Elijah, Christ's Hope medewerker.

Corry met de moeder van Elijah en haar kleinkind .

Rijst met kip; met de hand een bolletje rijst maken en die in de soep deppen. Handen worden altijd voor en na het eten gewassen.

Teleurstelling en nieuwe plannen

Wat waren we teleurgesteld toen we afgelopen dinsdag hoorden dat de Special Pass, die nodig is om vrijwilligerswerk in Kenia te doen, was afgewezen. Ineens zijn er veel vragen: Wat nu? Zijn alle voorbereidingen voor niets geweest? Kunnen we evengoed nog gaan? Mogen we het land nog wel in met een toeristenvisum?

Na veel gebed en overleg met Christ's Hope hebben we besloten om wel te vertrekken aanstaande donderdag.
Met een toeristenvisum kunnen we in ieder geval carepoints bezoeken en kijken wat daar nodig is.

Ook gaan we ons sponsorkind in Tanzania bezoeken. Daar hebben we een zakenvisum voor nodig. Met dit visum zijn er wellicht meer mogelijkheden om iets te kunnen betekenen op het gebied van het onderwijs. De tijd die we in Tanzania zullen verblijven is afhankelijk van de mogelijkheden daar.

Ook is het nog mogelijk een Christ's Hope project in de Mathare vallei in Nairobi te bezoeken.
Het zou mooi zijn als we de terugreisdatum op 27 november kunnen laten staan. Omboeken kost veel geld.

Ondanks de onzekerheden die  er zijn hebben we veel zin om te gaan en  hebben we wel de zekerheid dat God met ons meegaat. We zijn het afgelopen weekend enorm bemoedigd door het meeleven van de gemeente! Ook zijn we stil van verwondering over de vele giften die we gekregen hebben.  Deze  giften zullen gebruikt worden voor het  onderwijs aan deze kwetsbare kinderen.

De volgende blog hopen we in Kenia te schrijven.

Voorbereidingen

Leuk dat je  ingelogd hebt om ons straks te gaan volgen in Kenia.

We zijn druk bezig met de voorbereidingen en dat is o.a het uitproberen van deze blog. Dit is voor ons ook nieuw maar we vinden het leuk om jullie op deze manier te laten delen in onze belevenissen.
We zijn van plan om tijdens ons verblijf in Kenia,  elk weekend een blog te schrijven.

We vertrekken op 26 september en logeren het eerste weekend bij een Nederlandse verpleegkundige, Willianne en haar gezin. Zij is al een paar jaar werkzaam voor Christ's Hope. Zij zal ons wegwijs maken in Kisumu, de stad aan het Victoriameer waar 400 kinderen worden opgevangen in 8 verschillende carepoints. Vanaf 1 oktober huren we een huis van een Amerikaans echtpaar dat met verlof is naar Amerika. Het huis is niet ver van de sloppenwijken verwijderd en ook het kantoor van Christ's Hope is daar in de buurt.

Voor diegene die nog niet gelezen hebben wat we daar gaan doen, hieronder een link naar de site van  Christ's Hope.

Christ's Hope