Volunteer and Tourist

Fruit kopen langs de weg .

We zijn hier nog maar twee weken maar het lijken wel twee maanden! We voelen ons hier al aardig thuis. Het Engels spreken gaat steeds beter, we raken gewend aan het reizen met de tuk-tuk, aan de elektriciteit die regelmatig een poosje uitvalt, aan de vele kinderen die ons op straat “How are you” toeroepen. We kijken niet meer vreemd op als we een motor zien rijden met een driezitsbank overdwars achterop zijn motor gebonden of een fiets met een toren van zes kratten op zijn bagagedrager. 

Een motor-taxi

We gaan graag lopend naar de supermarkt en komen dan langs de kraampjes van de sloppenwijk waar we ons fruit kopen en aardappels of peulvruchten. Je maakt mensen heel blij door iets bij hen te kopen. Wel stoppen er dan heel vaak tuk-tuks of motors naast ons om te vragen of we een lift willen. Ze denken dat blanke mensen niet ver kunnen lopen en dat ze voor alles hun auto pakken.
We hebben heel veel plezier van de app Maps.me . Het is een soort tomtom waar je elk gewenst punt kan markeren en de route via je telefoon kunt volgen. Met straten die geen naam hebben is dat heel handig!

Huiswerk maken 

Het was fijn om deze week veel op Christ’s Hope projecten te zijn. We bezochten een carepoint in de Manyatta sloppenwijk. Deze wijk is nog veel groter dan de Nyalenda wijk en ook lijkt het of daar nog meer armoede is.We hebben ook daar een paar huisbezoeken gedaan en het is bijna niet te geloven dat mensen daar kunnen leven. 

Albert heeft veel gesprekken kunnen hebben met de caregivers van Nyalenda over hun manier van lesgeven om een zo goed mogelijk overzicht te krijgen waar zij hulp bij nodig zouden hebben.

Kerstkaarten maken

Ik heb samen met een medewerkster van Christ's Hope een stapel kerstkaarten gemaakt. Deze worden in december aan de kinderen gegeven. Er moeten er 400 gemaakt worden dus we kunnen nog even vooruit. Ook heb ik meerdere keren geholpen in de keuken met het klaarmaken van eten voor 100 kinderen. Deegballen maken waar een soort pannenkoek (chapati) van gemaakt wordt of tomaten en uien snijden en ook  bij het opscheppen van het eten konden ze wel wat hulp gebruiken. Ze eten hier ook vaak een dikke pap van maismail (ugali) in combinatie met een soort andijvie.

Een tweeling eet ugali met de handen .

De kinderen eten met hun handen.Ze maken een balletje van de ugali, drukken er met hun duim een gat in en scheppen daarmee wat groente wat ze samen met de ugali opeten. Wij kregen ook een bord voorgeschoteld en hebben het ook met onze handen gegeten. Natuurlijk worden wel de handen voor het eten gewassen! Zelfs in een restaurant komen ze hiervoor met een kannetje water langs.

Op zaterdag zijn de kinderen van 9.00 tot 14.00 uur op de carepoint. Het was leuk om het zingen bij de dagopening(buiten) mee te maken. 

Bijbelles door een Caregiver

Gezamenlijke opening van de lesdag: veel zingen.

Ook hebben we de bijbelles bijgewoond en buitenspelletjes met de kinderen gedaan.

                           

Armbandjes maken

Ik heb met een groepje kinderen armbandjes gemaakt van loom- elastiekjes.  Zelfs de jongens vonden het leuk

Toen de kinderen naar huis gingen hebben wij nog geholpen bij het afwassen van 100 borden en bekers.
Afwassen gebeurt hier door de borden met een schuursponsje en een soort pasta te boenen en dan af te spoelen met koud water. Warm water wordt hier alleen gebruikt om te douchen.

Samen met de kok afwassen

Albert heeft van alle kinderen een portretfoto gemaakt voor de

sponsorouders (valt niet mee om die bruine gezichtjes er goed  op te krijgen!) 

Onze plannen voor de komende weken:

Aanstaande dinsdag gaan we naar Tanzania, naar de stad Mwanza. (gelegen aan het Victoriameer) Daar zijn ook carepoints van Christ’s Hope en wij  hopen ons sponsorkind en zijn familie te ontmoeten. Verder zullen we naar het onderwijs op de carepoint gaan kijken.

We hopen ook te gaan genieten van een aantal toeristische uitjes. Op 24 oktober vliegen we van Mwanza naar Kilimanjaro ( Arusha). We willen ook graag de carepoints in de Matharavallei van Nairobi bezoeken en vanaf Kilimanjaro kun je met een bus naar Nairobi. 

Omdat in Kenia de grote vakantie op 25 oktober begint en de vakantieprogramma’s op de carepoints pas een week later, blijven we eerst nog een week in Arusha. Een heel leuke bijkomstigheid is dat we aanwezig kunnen zijn bij de muskathlon van Compassion en onze vrienden Wiebe en Jeannette Oosterhaven aan kunnen moedigen. Ook kunnen we in Arusha  nog een safaripark bezoeken.

Op 2 november gaan we  dan met de bus naar Nairobi. We blijven daar een week en gaan op 9 november met de bus weer terug naar Kisumu. Een lange busrit maar waarbij veel te zien is onderweg.

In Kisumu willen we nog wat dingen afmaken en wat van het vakantieprogramma meemaken. De laatste week van November hopen we nog even rustig aan te doen om op 27 november weer naar Nederland te vliegen. We kunnen die laatste drie weken weer in het guesthouse terecht waar we nu ook zitten.  Dat is fijn! 
We vinden het absoluut geen straf om nog een tijdje bij deze vriendelijke mensen te blijven. Het loopt allemaal  anders dan we vooraf gedacht hebben maar we hebben wel het gevoel dat we hier wat kunnen betekenen voor Christ's Hope. Wij ervaren Gods nabijheid en vertrouwen er op dat Hij met ons meegaat!

PS.Het was leuk om zondag alle (klein)kinderen weer even te zien en te spreken via Whatsapp video.
De kinderen op de Carepoint voelen zich ook heel happy; dat uiten ze in een lied dat we  als probeersel met een link naar een video hieronder zetten;