Ontspanning en ontmoeting

Zoals we vorige week al schreven was er afgelopen week tijd voor ontspanning. We maakten een wandeling langs het Victoriameer en zaten heerlijk ontspannen op een bankje aan het water. Er zijn altijd overal mensen aan het werk! Hier waren mensen druk met jerrycans in de weer om water uit het meer te halen. Ze sleepten het naar een motor met een grote laadbak erachter. Ook onderweg naar het meer zagen we al veel mensen met jerrycans op een punt waar je water kon halen.

Er kwam namelijk die dag geen water uit de kraan. Dat hadden wijzelf ook al ervaren. Gelukkig hadden we vochtige washandjes bij ons zodat we ons toch even konden wassen en zat er nog net genoeg water in de stortbak om de wc te kunnen doortrekken! In Afrika moet je overal rekening mee houden. Het was het gevolg van een langdurige uitval van elektriciteit op zondag.

We kwamen door een hoger gelegen dorpje tussen de rotsen. Prachtig was het daar. We kwamen veel vrouwen tegen met grote    manden op hun hoofd op weg naar het meer om hun kleding te  wassen.Tijdens een andere wandeling kwamen we op een hoog gelegen plateau van een berg met enorme rotsblokken hier en daar. Ook daar waren vrouwen aan het werk. Ze lieten daar  manden vol kleine visjes drogen. Na het drogen werd de vis bij elkaar geveegd en weer in de manden geschept.
Ik heb heerlijk zitten lezen boven op een rots, met een prachtig uitzicht op het Victoriameer,
terwijl Albert druk was met foto's maken van een tiental Buizerden, die vis kwamen stelen. Prachtig om die grote vogels zo vlak boven je te zien vliegen.

Die kleine visjes worden gefrituurd  door o.a.  één van de moeders van een Carepointkind
en daarna op de markt
verkocht ...
als een lekkere snack!!


We hebben ook een uitstapje gemaakt naar een openluchtmuseum waar de gids ons vertelde over de tradities van het Sukumavolk, één van de stammen die in dit gebied leven.

Afgelopen donderdag namen we afscheid van Mwanza. Wat hebben we een goede tijd gehad daar! Het was zo goed om hier het werk van Christ’s Hope te zien en ons sponsorkind te ontmoeten. Jackson bracht ons naar het vliegveld en na een vlucht van ruim een uur landden we op het vliegveld van Kilimanjaro. Met een taxi naar het 50 km verder gelegen Arusha. We werden hartelijk ontvangen in het appartement van airbnb. Een prima plek om ruim een week te bivakkeren.  Er was al contact geweest met Wiebe en Jeannette die vier km verderop in een Safarilodge verbleven. 

Wij besloten naar hen toe te wandelen. De overvolle taxibusjes die je voor een paar kwartjes op de plek van bestemming brengen hebben we tot nu toe vermeden.
Wat was het geweldig om onze vrienden daar te zien en onze ervaringen te delen onder het genot van een kop koffie. De twee uurtjes die zij nog vrij waren voor het diner waren zo om!

Op de terugweg kochten we wat dingen om in appartement een omelet te kunnen maken. Tot onze verrassing ontdekten we dat er geen pannen in het appartement aanwezig waren. Gebruik van keuken houdt hier kennelijk niet in dat je zelf je eten kookt, al staat er wel een oven met twee elektrische pitten er boven op. Gelukkig was er een glazen schaal die we in de oven konden zetten en hebben we op die manier onze eieren uiteindelijk kunnen bakken. Als je in Afrika bent word je vanzelf creatief!

Op vrijdag, de dag van de muskathlon had onze gastvrouw om 8 uur een taxi voor ons geregeld zodat we rond 9 uur Wiebe en Jeannette over de finish zouden zien komen. Helaas ook hier weer strubbelingen. De taxichauffeur had niet zoveel haast en op een gegeven moment kwamen we bij zo’n diep gat in de zandweg ( het had die nacht flink geregend) dat de taxichauffeur er niet door durfde. Dus op Alberts telefoon een alternatieve route gezocht. Helaas hield de weg daar opeens op! We moesten nog drie kilometer het bos in en besloten maar verder te gaan lopen, al wisten we wel bijna zeker dat we voor de binnenkomst van onze vrienden te laat zouden komen. Ook lopend was het nog een hele uitdaging om de weg te vinden en kwamen we uiteindelijk om 9.15 uur met moddervoeten aan bij het Compassion-terrein waar de finish van de muskathlon was.

Het was evengoed leuk om onze vrienden na deze geweldige prestatie  een mooie Tanzaniaanse slinger om te hangen die we de dag ervoor toevallig op de kop konden tikken.

Wat was het een feest om tussen al die donkere kindertjes met een mooi rood shirt, waar "Jesus loves me" achterop stond, de mensen te zien finishen soms vergezeld door hun sponsorkind. En wat een prestatie om een halve, hele of ultra marathon ( 63 km) te lopen, een mountainbike tocht van 112 km of een wandeling van 55 km. te maken. De wandelaars waren de avond ervoor gestart om 23.00 uur en kwamen rond 14 uur binnen. 

Ze hadden die nacht 3 uur in de regen moeten lopen en dat allemaal voor het goede doel!

En tussendoor natuurlijk genieten van het gezelschap van Wiebe en Jeannette, hun sponsorkind en al die andere kindertjes die zo graag de foto’s op onze telefoons wilden zien of gewoon gezellig naast ons kwamen zitten!



Om half drie, toen iedereen binnen was hebben we afscheid genomen van Wiebe en Jeannette en zijn wij de eerste 4 km terug gewandeld.
Daarbij kwamen we langs een hele grote Afrikaanse markt waar we veel groenten en fruit hebben gekocht en ook voor weinig geld een mooie diepe koekenpan en kookpan. We hebben ons met al onze boodschappen toch maar aan  zo’n goedkoop taxibusje gewaagd omdat steeds een gewone taxi nemen teveel in de papieren gaat lopen. Het zijn 9-persoons busjes maar er hangt een bijrijder uit het raam om iedereen die aan de kant van de weg staat, te wenken of hij of zij mee wil. Ze proppen zo nodig 15 man in een busje! Wij hadden nog een zitplaats en zijn veilig aangekomen in het centrum van Arusha. Daarna met een tuk-tuk het laatste stukje naar ons appartement.Het koken lukt prima al moeten we de groenten snijden met ons zakmes omdat er geen schilmesje te vinden is.

De berg Meru

Op zaterdag bezoeken we de touristoffice voor wat informatie over deze omgeving. Het is prachtig zonnig weer en we genieten later op de dag op ons balkon.
We hebben uitzicht op de Mount Meru maar die zit grotendeels verscholen achter een pakket wolken. Het is wonderlijk om in het Afrikaanse heuvelachtige landschap twee bergreuzen te zien staan; de berg Meru en verderop de berg Kilimanjaro, de hoogste berg van Afrika (met sneeuwtop)!.

Vandaag zondag zijn we naar de Lutherse kerk geweest.
We hadden op het bord gezien dat daar om 10.00 uur een Engelstalige dienst moest zijn maar helaas, we hebben geen woord Engels gehoord. Toch was het mooi om er te zijn! Het was een grote gemeente met ontzettend veel jonge gezinnen.

Voordat de kinderen naar de nevendienst gingen werd aan een paar kinderen gevraagd een bijbeltekst op te zeggen en dat deden ze heel vlot. Ook werd er speciaal voor hen gebeden. Er werden veel liederen gezongen met bekende melodieën uit ons oude gezangen boek. En tijdens de preek hoorde we regelmatig dat het over Jezus Christus ging. We mochten ook deelnemen aan het heilig avondmaal en tijdens het langslopen voor brood en wijn werd "Welk een Vriend is onze Jezus" gezongen in het Swahili. Je voelt je dan toch één met de christenen hier in Tanzania.

De komende week zal ook nog een week van ontspanning zijn, omdat de carepoints in Nairobi een week vakantie hebben.

We zien dat onze blog veel gelezen wordt en dat duidt op grote betrokkenheid . Wij zijn daar erg dankbaar voor.