Van Arusha naar Naïrobi .

Het is zondag. We zijn nu in Nairobi. Ik heb gisteren tijdens de busreis van Arusha naar Nairobi het grootste deel van de blog al getypt maar toen wist ik nog niet wat we vandaag zouden meemaken. Dat brengt me er toe om  een nieuw begin te maken. We zijn vandaag met een caregiver, Anastasia, naar een pinkstergemeente nabij de Mathare-vallei geweest en hebben daarna haar huis en de sloppenwijk bezocht. We hebben al veel armoede gezien maar de vreselijke omstandigheden die we hier zagen zijn bijna niet te beschrijven. Het is zo in tegenstelling met de mooie uitjes waarvan we afgelopen week genoten hebben, dat ik het lastig vind om die mooie verhalen te vertellen. Toch zijn we God dankbaar voor deze ontspanning, om met nieuwe energie de komende week in te gaan.

De bonen branden boven  een houtvuurtje

Een Afrikaanse mountainbike 

Geroosterde bonen tot koffiepoeder stampen

Koffiepoeder zeven . 

We maakten een culturele mountainbiketocht waarbij de gids ons regelmatig liet stoppen om iets te vertellen over verschillende planten en waar ze voor gebruikt worden. Ook vertelde hij over de verschillende soorten bananenbomen. Ik  had mezelf overschat wat het mountainbiken betreft en heb de stukken die we moesten klimmen vooral lopend afgelegd. Na de tocht stond ons een heerlijke lunch te wachten en daarna kregen we te zien hoe onze koffie wordt bereid van koffieboon tot een heerlijk kopje koffie. En dat op de traditionele manier. Erg leuk om eigen gebrande koffie te drinken!

Op woensdag wilden we naar een kleine waterval wandelen. Dat was ongeveer 7,5 km. We waren nog geen drie km op weg toen er een jongeman naast ons kwam lopen en een gesprek met ons begon. Hij bleek een gids te zijn en vertelde dat hij een grote groep Nederlanders begeleid had die hier waren voor een Muskathlon voor Compassion. Hij wees op zijn schoenen en vertelde dat hij die van één van de leden van die groep gekregen had. Hij was er erg blij mee vooral omdat hij zijn been bezeerd had en nu wat mank liep.

Toen we bij onze bestemming kwamen vroeg hij ons of hij ons mocht begeleiden naar de grote watervallen nog 2 km verderop. We stemden toe maar dronken eerst een kop koffie samen. We lieten hem foto’s zien van de Muskathlon en hij herkende Wiebe Oosterhaven gelijk. Hij was helemaal enthousiast. Na het koffiedrinken nam hij ons eerst mee naar zijn huisje om ons een briefje te laten zien waarop het telefoonnummer en de naam vermeld stond van degene van wie hij de schoenen had gekregen. We maakten kennis met zijn vrouw, die zwanger was van hun eerste kindje. Het is zo leuk om lokale mensen te ontmoeten en een stukje van hun manier van leven te mogen zien! We gingen weer verder naar de grote waterval en moesten daarvoor een keer of acht de rivier oversteken door van steen op steen te springen. Natuurlijk kregen we toch natte voeten, maar het was zeker de moeite waard! Bij de waterval hebben we een  pauze gehouden. Het was er zo heerlijk en zo mooi! De gids was zichtbaar aan rust toe i.v.m. zijn gewonde been. De terugweg was een behoorlijke klimpartij en daarna moesten we nog 9 km terug lopen naar ons appartement. De gids liep mee tot vlak bij zijn woning en natuurlijk hebben we hem beloond vanwege zijn vriendelijkheid, gastvrijheid en de moeite om ons bij de waterval te brengen. We hebben die dag ongeveer 18,5 km gelopen. We voelden ons moe, maar dankbaar voor deze prachtige dag.

Voor het huis van de gids. 

Na een dag rust wilden we graag naar de Hotsprings (warmwaterbronnen) waar je ook kunt zwemmen in de buurt van de Kilimanjaro. We hadden een aanbieding gehad van iemand die ons voor $50,-pp er wel naar toe wilde brengen. Dat vonden wij veel te veel geld en we hebben besloten zelf met de bus te gaan en het laatste stuk met de tuk-tuk. Dat was een hele belevenis!

 We vertrokken om half negen naar het busstation. Daar staan veel bussen maar nergens een bord met vertrektijden. Er lopen mannen rond die vragen waar je naar toe wilt en dan brengen ze je naar een bus. We waren de eerste passagiers in die bus dus we hadden een mooi plekje voorin. We dachten dat de bus wel zou wachten tot hij vol was maar deze chauffeur had een andere strategie. Hij reed een rondje om het busstation en de bijrijder probeerde iedereen die richting Moshi moest in de bus te krijgen.

Hij stopte ook nog een poosje bij een kruispunt waar veel mensen langskomen die op weg zijn naar het busstation. Er werd soms ruzie gemaakt door bijrijders om passagiers. Op een gegeven moment was de bus volgens ons vol maar de bijrijder was nog niet tevreden. Tussen de banken zijn nog uitklapstoeltjes in het looppad en die moesten ook nog vol. Na 35 min. vertrokken we.

Maar onderweg stopten we nog een paar keer om mensen op te pikken want volgens Tanzaniaanse begrippen kun je best met z’n vijven op 4 stoelen zitten. Ook het kleine stukje voor de deur werd nog vol gepropt met staande mensen. 44 mensen in een bus met 21 zitplaatsen. Je vraagt jezelf wel af: is het verantwoord om op deze manier te reizen? Maar aan de andere kant hebben de mensen hier geen keus. Op een gegeven moment stopte de bus en kwam er een tuktuk naast de bus staan. De bestuurder vroeg door het open raampje aan mij of we naar de Hotsprings wilden dan kon hij ons brengen. Maar we waren nog niet bij Boma, de plek die ze ons gezegd hadden, dus zei ik dat we tot Boma betaald hadden en dat we daar pas in een tuktuk gingen. We moesten nog 10 km met de bus maar de tuktuk racete voor ons uit en het lukte hem, doordat de bus een paar keer moest stoppen, om op tijd bij Boma te zijn om ons op te pikken. Het bleek nog ongeveer 12 km te zijn voor we bij de Hotsprings waren.

De tuk-tuk bracht ons over een vreselijke hobbelweg door enkelhoge plassen, zowaar zonder vast te komen zitten, op de plaats van bestemming. Een paradijselijk plekje met prachtig helder blauw water met een heerlijke temperatuur. Een soort Centerparcs maar dan in het echt! We hebben er van genoten. Leuk om tijdens het zwemmen een grote schildpad tegen te komen, een vissende ijsvogel te observeren en de spavisjes aan je huid te laten knabbelen. De terugreis verliep ongeveer hetzelfde als de heenreis maar we kwamen veilig thuis en hadden heel wat geld uitgespaard en een prachtige dag gehad!

We zijn deze week ook op verschillende markten geweest. Er is een Centrale markt waar je van alles kunt krijgen. Ook de wat luxere groenten zoals broccoli en ijsbergsla. Er is een hele grote textielmarkt met minstens 500 kramen met kleding en schoenen.

En dan is er nog de lokale markt waar de lokale mensen hun eigen verbouwde groenten verkopen en  de Masai-markt waar je souveniers kunt kopen. Arusha is meer toeristisch dan Mwanza en dat is wel te merken. Op de Masai-markt en de centrale markt zijn de verkopers ontzettend opdringerig. We voelden ons er niet thuis. Toen we daarna op de lokale markt iets kochten en ik per ongeluk 7000 Tsh(is € 3,50 )betaalde i.p.v. 3000 Tsh en dat zelf niet in de gaten had, kwam de verkoper me achterna om me 4000 shilling terug te geven. Dat was wel het laatste wat ik daar verwacht had. Uiteraard hebben we zijn eerlijkheid beloond.

We hebben inmiddels afscheid genomen van Tanzania en zijn na een reis van zes uur in een shuttlebus (wat duurder maar comfortabeler) in Nairobi aangekomen. We verblijven in een kleine studio maar alles wat we nodig hebben is aanwezig.

Het wordt een lange blog maar ik wil graag nog iets vertellen over de kerkdiensten ( het waren er twee achter elkaar) die we vanmorgen bezochten. Tijdens de eerste dienst die om 9 uur begon zat de kerk al behoorlijk vol. Er was een tijd van worship met een band en een worshipteam met prachtige jurken. Er was een preek van bijna een uur op de Afrikaanse manier.

Daarna nog weer worship met een prachtig koor erbij. Om 11.45 uur was de dienst afgelopen en begon gelijk de volgende dienst. Een deel van de mensen vertrok, een ander deel bleef en er kwamen zoveel mensen bij dat de kerk behoorlijk vol was. We denken wel 1500 mensen! Tijdens de worship werden we opgehaald en kregen als buitenlandse gasten thee en chapati ( pannenkoek ) aangeboden. Toen we weer terugkwamen in de kerk werd ons gevraagd op het podium te komen en wat te vertellen. Albert heeft ons voorgesteld en de groeten overgebracht van onze gemeente en vroeg mij te vertellen over het doel van ons bezoek. Daar sta je dan voor een volle kerk en moet je in het Engels je verhaal doen. Als je zoiets van te voren gevraagd wordt zeg je: “Dat kan ik niet !”,maar als je ervoor staat, krijg je er de kracht voor. Het werd in het Swahili vertaald. We kregen weer een preek en er was nog meer worship. Deze keer met veel beweging en dans eromheen. We hebben ervan genoten!

Op weg nat Anastacia's huis

Toen de tweede dienst was afgelopen, het was inmiddels 14.45 uur, werden we  samen met Anastasia uitgenodigd voor een warme lunch met een paar voorgangers. Het was leuk om over elkaars kerk en cultuur te vertellen. Het was 16.00 uur toen we de kerk verlieten en Anastasia ons meenam naar haar huis. Het was een ruimte onder in een flatgebouw zoals bij ons een garagebox zonder ramen. Ze leefden daar met ongeveer 7 volwassenen en een paar kinderen. We waren er hartelijk welkom! Na dit bezoek hebben we nog een korte wandeling door de sloppenwijk gemaakt, zoals ik al schreef. 

De Matharevallei in Naïrobi.

Het is echt onbeschrijfelijk hoeveel mensen hier zo dicht op elkaar in krotjes leven en dan heb ik het niet over al het vuil op de straat en de stank. Morgen beginnen we samen met de caregivers aan een dag met vasten en bidden. Ze doen dit elke eerste maandag van de maand. Wat kunnen we veel van hen leren. We kijken er naar uit om te zien wat God doet door deze mensen heen op deze plek waar zoveel armoede is, maar zoveel rijkdom in het geloof!